Historia FSSPX






    Bractwo Kapłańskie św.Piusa X zostało erygowane kanonicznie dnia 1 listopada 1970 roku przez JE bpa Charriere z diecezji Lozanny, Genewy i Fryburga w Szwajcarii. Głównym celem Bractwa jest otwieranie seminariów mających za zadanie formowanie i uświęcanie kapłanów według integralnej i prawdziwej wiary Kościoła Katolickiego. Zatem, od samego początku jest to dzieło cieszące się aprobatą Kościoła.
    Jego założyciel, JE abp Marcel Lefebvre urodził się 29 listopada 1905 roku w Tourcoing we Francji. Święcenia kapłańskie przyjął w roku 1929 w Lille, a w roku 1932 wyjechał do Gabonu jako misjonarz ze Zgromadzenia Ojców Ducha Świętego. W roku 1947 został mianowany przez papieża Piusa XII wikariuszem apostolskim Dakaru w Senegalu i otrzymał sakrę biskupią z rąk JE kard.Lienarta. Rok później, Pius XII powierzył mu funkcję delegata apostolskiego na całą francuskojęzyczną Afrykę, w skład której wchodziło wówczas 18 państw. Przez 11 lat prowadził tam nadzwyczajną działalność. Kard.Thiandoum, który otrzymał sakrament kapłaństwa i sakrę biskupią z rąk abpa Lefebvre'a, stwierdził, że jest rzeczą powszechnie znaną, iż Arcybiskup zrobił dla Afryki więcej, niż ktokolwiek inny w tym stuleciu. Arcybiskup erygował w tym czasie 36 diecezji, otworzył wiele misji i szpitali. Liczba szkół podstawowych wzrosła o 600% a średnich o 1200%. Papież Jan XXIII mianował go asystentem tronu papieskiego i powołał w skład komisji przygotowawczych na Sobór Watykański II. W 1962 roku został wybrany generałem Zgromadzenia Ojców Ducha Świętego.
    Podczas Soboru abp Lefebvre stał się mimowolnym świadkiem zapowiadającego się upadku Kościoła. Nie mógł w zgodzie z własnym sumieniem podpisać dokumentów o wolności religijnej oraz o ekumenizmie, ponieważ stały one w jawnej sprzeczności z nauczaniem wszystkich dotychczasowych papieży.
Sobór otworzył w życiu Kościoła epoke gwałtownych zmian: nowe ryty Mszy św. i sakramentów, zmiana katechizmów przmilczająca najistotniejsze prawdy wiary, postawa ekumeniczna wobec innych religii (niechrześcijańskich) oraz dialog ze światem współczesnym i jego błędami... Szczególnie formacja młodych księży obniżyła się do opłąkanego poziomu. Wtedy to wielu młodych ludzi zwróciło się do Arcybiskupa z prośbą, by pomógł im przygotować się do kapłaństwa.
    Jego odpowiedzią było założenie Bractwa Kapłańskiego Św.Piusa X. Prawie natychmiast rozpoczęły się prześladowania skierowane przeciwko otwartemu w Szwajcarii seminarium. Wielu biskupów zdecydowanie nie mogło się pogodzić z tym, by przyszli kapłani formowani byli zgodnie z  tradycyjnym nauczaniem Kościoła, zachowując tradycyjny ryt Mszy św. Tymczasem dzieło rozwijało się w szybkim tempie i rozprzestrzeniało się na cały świat. W 1983 roku abp Lefebvre przekazał kierownictwo Bractwa Św.Piusa X księdzu F.Schmidbergerowi.
Tymczasem sytuacja w Rzymie ulegała ciągłemu pogorszeniu. W roku 1986 Papież udał się do synagogi, gzie podjęto go, jako równego Wielkiemu Rabinowi. W tym samym roku w Asyżu odbyło się "spotkanie wszystkich religii". Każda grupa modliła się w jednym z "wynajętych" kościołów, a w jednym z kościołów na tabernaculum umieszczono nawet posąg Buddy.
    W obliczu tych faktów, niezwykle ważkich dla wiary katolickiej, Arcybiskup postanowił, ze względu na podeszły wiek, poprosić o pozwolenie Stolicy Apostolskiej na wyświęcenie biskupów pomocniczych, którzy mogliby kontynuować jego dzieło, czego ostatecznie mu odmówiono, jako, że wiadomo było, iż nowi biskupi nie zaakceptują obecnego nauczania o ekumenizmie i wolności religijnej, ani nie zgodzą się na odprawianie Mszy św. według nowego rytu.
    Wobec konieczności zachowania autentycznej wiary, zagrożonej przez wszystkie te nowinki, oraz konieczności utrzymania formacji kapłańskiej zgodnej z Tradycją Kościoła, 30 czerwca 1988 roku Arcybiskup dokonał święceń - wbrew woli władz rzymskich - czterech biskupów pomocniczych. To pozorne nieposłuszeństwo nie stanowi jednak schizmy, ponieważ nowi biskupi zajmują się wyłącznie udzielaniem sakramentów zarezerwowanych dla biskupa (wyświęcanie księży, bierzmowania) i nie przypisują sobie jurysdykcji zwyczajnej. Nie oznacza to żadną miarą odrzucenia autorytetu papieża, a wręcz przeciwnie: kiedy tylko hierarchia powróci do tradycyjnej wiary, biskupi złożą swój urząd u Następcy Św.Piotra.
    Bractwo Św.Piusa X uznaje Jana Pawła II za papieża. W każdej kaplicy i domu Bractwa na świecie znajduje się, zgodnie z przyjętym w Kościele zwyczajem, portret papieża Jana Pawła II, a imię tegoż Papieża, jak tez miejscowego biskupa ordynariusza, jest wymienianew Kanonie każdej odprawianej Mszy Św.
    Abp Lefebvre zmarł 25 marca 1991 roku. Pozostawił Kościołowi dzieło, które na całym świecie kontynuuje tradycyjne naucznie i mężnie zwalcza zgubne błędy propagowane od czasów II Soboru Watykańskiego. W lipcu 1994 nowym przełożonym generalnym Bractwa Św.Piusa X został wybrany biskup Bernard Fellay. Dnia 15 sierpnia 1996 roku Bractwo otworzyło pierwszy przeorat w Polsce. Przełożonym jest ks.Karl Stehlin. W chwili obecnej Bractwo posiada na terenia Polski 6 kaplic: w Warszawie, Bydgoszczy, Trójmieście, Krakowie, Katowicach i Lublinie.